Ir al contenido principal

Skaldowie - Od Wschodu do Zachodu Słońca (1970)


Artista: Skaldowie
Álbum: Od Wschodu do Zachodu Słońca
Año: 1970 / 1991
Género: Rock progresivo / Rock psicodélico 
Duración: 37:55
Nacionalidad: Polonia

Lista de Temas:
1. Sarabanda
2. Od wschodu do zachodu słońca
3. Katastrofa
4. Czasem kochać chcesz
5. Zawieja
6. Mateusz IV
7. Prawo Izaaka Newtona
8. Nadejdziesz od strony mórz
9. Cisza krzyczy
10. Sarabanda

Alineación:
- Jacek Zieliński / vocal, violín
- Andrzej Zieliński / Hammond, piono, órgano, vocal
- Jerzy Tarsiński  / guitarra
- Konrad Ratyński / bajo, vocal
- Jan Budziaszek / batería


Que bueno que nuestro amigo Bob esté tan afilado, ahora biene con otro álbum con ese gran grupo que fue Skaldowie, que para algunos imagino será algo nuevo, o desconocido mejor dicho ¿cuantos grupos y álbums excelentes existirán que nosotros desconocemos?. Por lo pronto, yo conozco varios álbums argentinos que son prácticamente desconocidos y estoy a su búsqueda desde hace años, y que son realmente muy buenos. Sin ir más lejos, muchas de las cosas que publiqué en este blog son más o menos de ese estilo, recuerdo por ejemplo lo que me costó conseguir el "Mímame bandoneón" de Alas, fueron años de búsqueda, o los álbums de Eppurse Muove, etc. etc.
En esta oportunidad los regalos vienen directamente desde Polonia y aunque específicamente no escuché este álbum, al pertenecer a este grupo es toda una garantía de buena calidad e imaginación. Sobre ello, nos habla el web Manticornio cuando dice:

Desafortunadamente, SKALDOWIE es una banda muy territorial y hallar su música de este lado del planeta es complicado. Aunado a lo anterior, la información que parece valer la pena está en polaco. Conocer su historia y su sonido no es tarea fácil, por lo que adquirir un álbum de ellos presupone un riesgo. No hay versiones en distinto idioma. No obstante, si te gusta el progresivo temprano (ese rock que suena ácido, psicodélico, que experimenta con la electrónica y tiene una fuerte orientación al Hammond), los cuatro álbumes aquí enlistados pueden resultarte interesantes.
1970 - Ty
1972 - Wszystkim Zakochanym
1972 - Kryywań, Kryywań
1976 - Stworzenia Świata Część Druga

Manticornio

Sin embargo, he encontrado algunos comentarios en Progarchives, que paso a copiar luego del prócimo texto que nos dejó Bob.
¡Saludos a los seguidores del blog en el día del Moog!
moe

Skaldowie band was set up in 1965 in Krakow. In 1967 released their first full length album "Skaldowie". On their first three albums from the years 1967, 1968 and 1969 the band presenting pop music, baroque pop, folk rock and rhythm & blues.
At the end of August and September 1969 the group went to concerts in the USA and Canada. She returned them with Hammond organs, and in January 1970 recorded the amazing LP "Od Wschodu do Zachodu Słońca", by some considered the best LP of the group.

The most consistent and perhaps the most thoroughly satisfying statement by the group.
It is on this album that they managed to come up with the finest merge of (ba)rock and lush pop elements + some jazz influences. The Hammonds are prominently featured, but their role is mostly evocative (unlike Zieliński's virtuoso soloing on Krywań). The compositions are ALL great , and only Mateusz IV is irrevocably marred by the over pretentious lyrics portraying a pseudo-religious country freak. Despite the undeniable stylistic cohesion and perfect running order, the album manages to showcase Skaldowie's versality: we have got here majestic vocal harmonies (Nadejdziesz od strony mórz) and soulful brilliance of Jacek Zieliński's solo singing (Czasem kochać chcesz), ethereal piano (Zawieja) and heavy Hammonds (elsewhere), some airy arrangements (Mateusz IV) and some very solid performances by the rhythm section (Cisza krzyczy). Practically each member of the band shines throughout, even guitarist Jerzy Tarsiński, ever overshadowed by the keyboards, has something strong to play in Cisza krzyczy's coda. Brilliant.


(by thelarch - Rateyourmusic)

Bob

Many feel this was the first real good album by SKALDOWIE and a little taste of greater things to come in "Krywan,Krywan". Hard not to agree with these sentiments. In fact i quite like this album a lot. It's pretty straight forward sounding but there's something very charming and appealing about it. I like the prominant Hammond organ and vocals on this one.The songs are well crafted and commercial sounding. At times i'm reminded of the sixties in a good way. This is a talented group of musicians no doubt about it.
"Sarabanda(Intrada)" is a short intro track with vocal melodies and orchestral sounds. "Od Wschodu Do Zachodu Storica" has a laid back sound as reserved vocals join in. It starts to pick up with trumpet. I like it ! It settles back again as contrasts continue.This moves me. "Katastrofa" features organ,vocals,drums and percussion. It gets fuller then settles back as contrasts continue. Spoken words 2 1/2 minutes in. Drums,bass and organ then lead. "Czasem Kochac Chcesz" is another good track with trumpet,organ and drums standing out. Vocals too of course. I like when it kicks in after 1 1/2 minutes. Again contrasts continue.
"Zawiesa" is poppy with backing vocals and trumpet. The brass reminds of CHICAGO. "Mateusz IV" opens with the sound of birds,spoken words and someone walking around. Organ comes in then the music. Great sound here. It calms right down with floating organ and spoken words before kicking in again. Nice. Contrasts continue. "Prawo Izaaka Newtona" has a mellow intro with vocals. A change before a minute as piano,bass and drums with vocals take over. Much better and kind of jazzy. Trumpet joins in. "Nabejoziesz Od tromy Morz" opens with organ as reserved vocals join in. It builds quickly. Nice bass. It settles again then picks back up. Good song. Vocal melodies and organ end it. "Cisza Krzyczy" has lots of organ,bass and drums and the vocals sound great. I like the instrumental ending. A reminder of what was to come. "Sarabanda(Final)" is short epic outro piece.
Some really good songs here and well worth checking out.
John Davie

And also it’s their first album on which Andrzej Zieliński used Hammond Organs. With a very good effect! Actually, the Hammond work is ubiquitous on this record.
The Album starts and ends with a rendition of a classical piece – “Sarabande” by Arcangelo Corelli, arranged by Andrzej Zieliński. It forms a kind of a buckle which makes the album look complete.
All other songs have warm tone and strong melodies. You should also notice vocal harmonies of the three singing band members. These vocal harmonies are a trademark of Skaldowie. You can’t hear too much guitar sounds though. This instrument is rather absent on this record.
Overall, this is a good album for hammond lovers as another reviewer stated before me. It’s also a harbinger of what was to come later on “Krywań, Krywań”.
Bartlomiej Slazak

Well, in my opinion the Polish progheads could use a boost after the shameful 1-3 home defeat against Finland (my wife was very pleased with the Jari Litmanen performance). And I am pleased that Tuzvihar has added this fine band to the site! This review is a huge dive into the progrock history, the LP was released in 1970 and I got the CD release as a promo for Dutch progrock paper SI Magazine in june 1993, mainly because they knew I am a Hammond freak. And there is a lot of Hammond work on this album, it is very omnipresent on most of the 10 compositions (including two renditions of classical works), especially in the track Katastrofa we can enjoy the powerful and distinctive sound of the Hammond organ by Andrzey Zielinkski in all its splendor. Another remarkable member is Jacek Zielinsk as a singer and trumpet playe. There is not very much guitar on this album, I had hoped for a bit more interplay with the organ. The sound of Skaldowie is a warm and energetic blend of rock and classical, the digital remastering has been done perfectly!
Erik Neuteboom

www.myspace.com/skaldowie
www.skaldowie.pl

Comentarios

Publicar un comentario

Lo más visto de la semana pasada

Los 100 Mejores Álbumes del Rock Argentino según Rolling Stone

Quizás hay que aclararlo de entrada: la siguiente lista no está armada por nosotros, y la idea de presentarla aquí no es porque se propone como una demostración objetiva de cuales obras tenemos o no que tener en cuenta, ya que en ella faltan (y desde mi perspectiva, también sobran) muchas obras indispensables del rock argento, aunque quizás no tan masificadas. Pero sí tenemos algunos discos indispensables del rock argentino que nadie interesado en la materia debería dejar de tener en cuenta. Y ojo que en el blog cabezón no tratamos de crear un ranking de los "mejores" ni los más "exitosos" ya que nos importa un carajo el éxito y lo "mejor" es solamente subjetivo, pero sobretodo nos espanta el concepto de tratar de imponer una opinión, un solo punto de vista y un sola manera de ver las cosas. Todo comenzó allá por mediados de los años 60, cuando Litto Nebbia y Tanguito escribieron la primera canción, Moris grabó el primer disco, Almendra fue el primer

Mauricio Ibáñez - Shades of Light & Darkness (2016)

Vamos con otro disco del guitarrista chileno Mauricio Ibáñez, que ya habíamos presentado en el blog cabeza, mayormente instrumental, atmosférico, plagado de climas y de buen gusto, "Shades of Light & Darkness" es un álbum que muestra diferentes géneros musicales y estados de ánimo. Se relaciona con diferentes aspectos de la vida humana, como la sensación de asombro, crecer, lidiar con una relación problemática, el éxito y el fracaso, luchar por nuestros propios sueños y más. Cada una de las canciones habita un mundo sonoro único, algunas canciones tienen un tono más claro y otras más oscuras, de ahí el título, con temas muy agradables, melancólicos, soñadoros, algunos más oscuros y tensos, donde priman las melodías cristalinas y los aires ensoñadores. Un lindo trabajo que les entrego en el día del trabajador, regalito del blog cabezón!. Artista: Mauricio Ibáñez Álbum: Shades of Light & Darkness Año: 2016 Género: Progresivo atmosférico Duración: 62:34 Refe

Soft Machine - Facelift (France & Holland) (2022)

Cerrando otra semana a pura música en el blog cabeza, volvemos a traer un registro histórico de Soft Machine en vivo, o mejor dicho, dos registros pero este disco dobre muestra a los muchachos en el 2 de marzo de 1970 en el Théâtre de la Musique, París, Francia, mientras que en el segundo álbum se los puede escuchar en el 17de enero del mismo año en Concertgebouw, Amsterdam, Países Bajos. Y como esto no tiene ni necesita mucha presentación, paso a despedirme hasta el miércoles de la semana próxima, y espero que no me extrañen porque les dejé bastante música y reflecciones como para que estén entretenidos en sus momentos de ocio. Artista: Soft Machine Álbum: Facelift (France & Holland) Año: 2022 Género: Escena Canterbury Duración: 1:55:59 Referencia: Discogs Nacionalidad: Inglaterra Acá podrán disfrutar a los Soft Machine en vivo y tocando en la cima de su mejor momento. Rutledge, Hopper, Wyatt y Dean parecen juntos una fuerza de la naturaleza a la que nada se

Bosón de Higgs - Los Cuentos Espaciales (2023)

Para terminar la semana presentamos un disco doble muy especial, desde Ecuador presentamos a una banda que ya tiene un nombre particular que los define: Boson de Higgs, que como ópera prima se manda con un concepto inspirado en el cosmos, la astronomía en un viaje interestelar de 15 temas que tienen además su versión audiovisual, en un esfuerzo enorme que propone la divulgación científica y cultural de un modo nuevo, donde se aúnan la lírica en castellano, el rock alternativo, la psicodelia, el space rock, el hard rock y el rock progresivo. Un álbum doble sumamente ambicioso, con muy buenas letras y musicalmente muy bien logrado y entretenido en todos sus temas (algo muy difícil de conseguir, más pensando si es su primera producción) y donde puede verse en todo su esplendor en su versión audiovisual que obviamente no está presentado aquí salvo en algunos videos, pero que pueden ver en la red. En definitiva, dos discos muy buenos y realmente asombrosos para que tengan para entretenerse

Skraeckoedlan - Vermillion Sky (2024)

Entre el stoner rock, el doom y el heavy progresivo, con muchos riffs estupendos para todos y por todos lados, mucha adrenalina y potencia para un disco que en su conjunto resulta sorprendente. El segundo disco de una banda sueca que en todo momento despliega su propio sonido, a 4 años desde su anterior álbum, "Earth". Saltarás planetas, verás colisionar cuerpos celestes, atravesarás galaxias y te verás arrastrado hacia la nada que lo abarca todo, conocerás el vacío y el fuego abrasador de los soles, y también encontrarás algunos arcoíris desplegándose bajo el cielo bermellón. He aquí un viaje interestelar por el universo de los sonidos, en una búsqueda tremenda y desgarradora, un disco muy bien logrado, que muestra una de las facetas de los sonidos de hoy, donde bandas deambulan por el under de todos lados del mundo en pos de su propio sonido y su propia identidad, y también (al igual que muchos de nosotros) su lugar en el mundo terrenal, tan real y doloroso. Los invito

Guranfoe - Gumbo Gumbo (2022)

Como corresponde al comienzo de semana, empezamos un lunes con un gran disco, y ahora de una de esas nuevas bandas que no tienen nada que envidiarle a los grandes monstruos de antaño. ahora con su segundo y último disco. En una entrega totalmente instrumental y a lo largo de todo el disco estos músicos ingleses nos brindan una exposición de como un disco puede ser melódico, apasionado, imaginativo, complejo, temerario, dinámico, adrenalítico y muchos adjetivos más que no alcanzan para describir toda la música de estos chicos, ahora arremetiendo con temas que fueron creados en sus inicios, incluso que fueron interpretados en vivo pero nunca grabados, y razones tienen ya que este material no da para que se pierda en el olvido, ya que este álbum suena tan hermoso como se ve su portada. Cinco temas que son técnicamente brillantes y que recuerdan a una colisión entre Zappa y Camel. Una fusión de folk, jazz y Canterbury que es tan psicodélica como progresiva, intensamente melódica y fá

Video de Los Viernes - Nostalgia del Hogar "Feel Like Going Home" 2003

The Blues es una serie documental producida por Martin Scorsese en 2003, declarado "Año del Blues" en Estados Unidos, genero que influyo al jazz y al rock. Cada una de las siete películas que componen la serie ha sido dirigida por un cineasta entusiasta del género y en ellas se hace un repaso su origen y desarrollo a lo largo del siglo xx Hoy toca el turno de Nostalgia del Hogar " Feel Like Going Home 2003" Dirigida por el propio Scorsese, este primer film de la serie rinde homenaje al Delta blues, a los orígenes del género, recorriendo el Estado de Misisipi de la mano del músico Corey Harris, para continuar después viajando por el continente africano en busca de las raíces del Blues. Feel like going home habla de músicos que se criaron alrededor de los algodonales, sin dinero ni comida, allí surgieron unos músicos que aliviaban las vidas de la gente como John Lee Hooker, Willie King, Son House o Robert Johnson. Músicos que se adaptaban a los tiempos, como O

Cuando la Quieren Enterrar, la Memoria se Planta

El pueblo armado con pañuelos blancos aplastó el intento de impunidad . Alrededor de medio millón de personas se manifestaron en la Plaza de Mayo para rechazar categóricamente el 2x1 de la Corte a los genocidas. No fue la única, hubo al menos veinte plazas más en todo el país, todas repletas, además de manifestaciones en el exterior. Una multitud con pañuelos blancos en la cabeza pudo más que todo el mecanismo político-judicial-eclesiastico-mediático, forzando al Congreso a votar una ley para excluir la aplicación del "2x1" en las causas de lesa humanidad. Tocaron una fibra muy profunda en la historia Argentina, que traspasa generaciones. No queremos genocidas en la calle: es tan simple como eso. Tenemos que tolerar las prisiones domiciliarias a genocidas, que se mueran sin ser condenados o que sean excarcelados gracias a los jueces blancos. Cuesta muchísimo armar las causas, años. Muchos están prófugos, muchos no pudieron condenarse por falta de pruebas y otros porque tard

Rick Miller - One of the Many (2024)

Para empezar el día y la semana nos vamos a Canadá de la mano del veterano multi-instrumentalista Rick Miller que presenta su último y mejor trabajo. Desplegando un rock progresivo atmosférico muy emocional, con muchas texturas sonoras y lleno de buen gusto, inspirado en artistas como Pink Floyd, The Pineapple Thief y Steve Hackett (ojo, solo inspirado), siempre con temáticas líricas ambiciosas, sombrías y bellas como su música y la tapa de sus discos. Este es un viaje a través de paisajes sonoros ricos, cinematográficos, etéreos melancólicos, nostálgicos y oscuros, con mucha sensibilidad melódica, ofreciendo capas, sofisticados arreglos que brindan una experiencia inmersiva que nunca deja de sorprender e impresionar, pero al mismo tiempo accesible y atractivo. Te invito a un mundo sonoro intrigante, con cautivadoras melodías de música atractiva, estimulante y gratificante, ideal para comenzar la semana en el blog cabeza. Artista: Rick Miller Álbum: One of the Many Año: 2002

Los Dos - Caminos (1974)

En nuestra recorrida por el rock mexicano hoy revisamos un disco humilde pero bien logrado, sin esperar demasiado tampoco, y copio un comentario que hace referencia justamente a ello: "Es refrescante escuchar a músicos que se limitaban a hacer lo que les venía en gana, sin preocuparse de ser considerados autores geniales y con ideas nuevas. Los Dos eran Allan y Salvador, un dúo muy limitado musicalmente; no obstante, esas carencias la suplen con honestidad: mucha honestidad. Su mezcla, algo burda, de rock-folk, música tradicional latina y canto nuevo chileno, tiene momentos por demás emotivos y conmovedores. Sus letras eran muy sencillas y poco rebuscadas, en su mayoría acerca del amor". Disco raro, muy poca información se encuentra en la red, a mi parecer uno de los pocos discos hechos en México en los 70’s con un sonido muy jipi y folk. Eso lo describe bien, bien jipi y folk... Artista: Los Dos Álbum: Caminos Año: 1974 Género: Rock psicodélico / Folk rock Dura

Ideario del arte y política cabezona

Ideario del arte y política cabezona


"La desobediencia civil es el derecho imprescriptible de todo ciudadano. No puede renunciar a ella sin dejar de ser un hombre".

Gandhi, Tous les hommes sont frères, Gallimard, 1969, p. 235.